8 kwietnia 2020 r. - komunikat Generalnego Inspektora Informacji Finansowej ("GIIF")

W swoim komunikacie GIIF przytoczył szereg przepisów Ustawy AML, przypominając w ten sposób instytucjom obowiązanym o ich obowiązkach w zakresie należytego stosowania środków bezpieczeństwa w celu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Według treści komunikatu - ma on za zadanie rozwiać wątpliwości, pojawiające się przede wszystkim w stosowaniu przez instytucje obowiązane środków bezpieczeństwa w zakresie oceny stosunków gospodarczych oraz uzyskiwania informacji na temat ich celu i zamierzonego charakteru, a także badania źródła pochodzenia wartości majątkowych będących w dyspozycji klienta. W naszej ocenie data publikacji jest jednak nieprzypadkowa i koresponduje z wzrostem popularności zdalnych form uczestnictwa w obrocie gospodarczym i nawiązywania relacji przy użyciu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość.

GIIF wskazuje, że instytucja obowiązana powinna zawiadamiać o okolicznościach mogących świadczyć o popełnieniu przestępstwa związanego z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu niezwłocznie, a jeszcze przed przekazaniem zawiadomienia powinna wdrożyć odpowiednie do stanu faktycznego wzmożone środki bezpieczeństwa finansowego, takich jak zbadanie źródła pochodzenia wartości majątkowych lub celu i okoliczności w jakich klient dokonuje transakcji finansowej. Przekazanie przez klienta wyczerpujących wyjaśnień może prowadzić do realizacji transakcji przez instytucję obowiązaną, bez konieczności wysyłania zawiadomienia do GIIF. Wyjaśnienia te muszą rozwiewać wątpliwości przez które podmiot zwrócił się do klienta o ich przedstawienie. Jeżeli natomiast wyjaśnienia okażą się niewystarczające lub niewiarygodne albo klient będzie uchylał się od przekazania żądanych dokumentów, instytucja obowiązana powinna rozważyć złożenie zawiadomienia do GIIF. Brak możliwości zastosowania skatalogowanych w Ustawie AML środków bezpieczeństwa powinna skutkować nienawiązywaniem stosunków gospodarczych z klientem lub rozwiązaniem już istniejących.

GIIF przypomina także, że zawiadomienia składane przez instytucje obowiązane powinny zawierać uzasadnienie, w którym opisane powinny być m.in:

- informacje i dokumenty zebrane przed i w trakcie trwania stosunków gospodarczych

- podjęte środki bezpieczeństwa i wynik ich zastosowania

- czynności podjęte wobec klienta po ustaleniu okoliczności mogących świadczyć o popełnieniu przestępstwa

- wpływ ustalenia tych okoliczności na dalsze stosunki gospodarcze z klientem

Co zostało też jasno podkreślone w komunikacie, przekazanie przez instytucje zobowiązaną zawiadomienia nie uprawnia tej instytucji do obniżenia poziomu ryzyka wobec klienta, nie zwalnia też z dalszego stosowania wzmożonych środków bezpieczeństwa, czy monitorowania dalszej aktywności gospodarczej klienta. Aktualny też pozostaje obowiązek powstrzymania się od dokonania transakcji gdy niemożliwe jest zastosowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa.

GIIF wskazuje również, że informacje i doświadczenie zebrane przez instytucje obowiązane w przypadku wykrycia podejrzanych transakcji powinny służyć instytucjom do odpowiedniego uaktualniania wewnętrznych procedur bezpieczeństwa czy oceny ryzyka.

Przypominając o obowiązkach wynikających z Ustawy AML GIIF wskazuje więc pragmatyki, których stosowanie pozwoli połączyć wykonanie bezwzględnie obowiązujących przepisów przeciwdziałających praniu pieniędzy z bieżącymi potrzebami komunikacji bez bezpośredniego kontaktu z klientem. Składając ten komunikat ze zmianami wprowadzonymi projektem Tarczy antywirusowej v2.0. (link do artykułu na KRW) dostajemy więc podpowiedź jak to praktycznie zrobić i jakiego rodzaju procedury powinniśmy stosować w obszarze AML. Polecamy lekturze służb complience TFI i domów maklerskich.

Jeśli podejrzewasz, że może mieć to wpływ na Twój biznes, zapraszamy do kontaktu: biuro@krwlegal.pl lub +48 22 29 50 940.